Constantin Posted July 11 Share Posted July 11 3 minutes ago, DJ_Vasa said: Pa baš i nije. Pušenje je zabranjeno na inicijativu Hilari Klinton, ali napolju valjda i dalje nije problem. Evo šta kažu novinari: https://time.com/archive/6687244/smoking-in-the-white-house/ Doduše, predsednici paze na imidž, tako da verujem da ih neće uloviti paparaci ako su u javnosti, dok je u Beloj kući malo drugačije. Zli jezici kažu da je čak i Obama duvanio na poslu... Zeznuli me @DJ_Vasa evo izvor.... pravu si ti što ne čitaš twittove... u 2 Link to comment Share on other sites More sharing options...
Smrtokapa Posted July 11 Share Posted July 11 8 minutes ago, DJ_Vasa said: Pušenje je zabranjeno na inicijativu Hilari Klinton Život piše ironične romane. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Constantin Posted July 11 Share Posted July 11 1 minute ago, Smrtokapa said: Život piše ironične romane...... ....sa srećnim završetkom. Link to comment Share on other sites More sharing options...
ters Posted July 11 Share Posted July 11 (edited) Dupli post Edited July 11 by ters Link to comment Share on other sites More sharing options...
Selina Posted July 12 Share Posted July 12 15 hours ago, DJORDJE said: Pricas o nerazumljivim knjigama, ja sam u gimnaziji morao da citam Mrtve duse od Gogolja. Cetrdeset godina kasnije u razgovoru sa Rusom sam saznao da je to komedija, na sta sam pomislio " serem vam se na humor". To je groteska, recimo kao Maratonci trce pocasni krug, ali bez leseva😁 Ja je nisam citala u mladosti, nekako mi je sam naslov bio odbojan, ali sam zato pre desetak godina bila odusevljena jer ne bih znala bilo koju drugu knjigu koja je carsku Rusiju ovako duhovito obradjivala. Jedinstven niz karikatura u kojima su oliceni glupost i prostakluk tadasnje ruske provincije. Ima romana u PDF na svim mogucim jezicima, preporucujem da ga sada procitas. 2 1 Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kronostime Posted July 14 Share Posted July 14 Eh, Zede Micelu.... Link to comment Share on other sites More sharing options...
BethH969 Posted September 12 Share Posted September 12 Studio B Legendarnu beogradsku radiostanicu osnovao je prvog aprila 1970. godine novinar Borbe i dopisnik iz Njujorka Dragan Marković. Preteča Studija B bio je Radio Avala koji se nije nalazio, kako mnogi misle, na poznatom brdu pored Beograda, već na Terazijama. Ova stanica je radila nedelju ili dve, da bi potom bila zabranjena. Nukleus ove kratkotrajne radioavanture okuplja se ponovo 1970., i tako nastaje Studio B. Možda sam pristrasan, ali po mom mišljenju Studio B je najznačajnija medijska kuća u Beogradu ikada. Prvi je 1970-ih godina davao veću minutažu frontmenu nekog rock-benda nego predsedniku SIV-a. Smeštena na dvadesetčetvrtom spratu palate “Beograd”, ova radio-stanica je počela da snabdeva radne ljude i građane glavnog grada običnim vestima, kao što su one o gradskim saobraćajnim gužvama, nestancima vode i struje itd. Do pojave Studija B radijski prostor bio je popunjen programima Radio Beograda koji su, u odnosu na Studio B, bili ozbiljni “kao infarkt”, kako kaže Ordel (S. L. Jackson) u Tarantinovoj Jackie Brown. Upravo ta ležernost širila je famu o Studiju B, koja je potom stizala i u ostale krajeve SFRJ. Znam da je Jura Stublić, pevač grupe Film, obožavao ovu beogradsku radio-stanicu i žalio što u Zagrebu nema slične. Ostala je i njegova pesma “Dobre vibracije”, snimljena uoči raspada zemlje, sa sledećim stihovima: “Kad bih bio Studio B / Slao bih samo dobre vibracije”. Počev od 1970-ih godina, najpoznatiji voditelji i zaštitni znaci Studija B bili su Duško Radović i Đoko Vještica. Pisac Duško Radović je, svojom jutarnjom emisijom “Beograde, dobro jutro”, budio Beograđane britkim opaskama na najrazličitije teme, od komunalnih preko filozofskih pa sve do političkih. Pored običnih građana, budio je tako i partijske strukture, kojima njegovi aforizmi nisu prijali. Tako je Radović skinut sa programa ove radio-stanice negde tokom prve polovine 1980-ih godina. Đoko Vještica bio je voditelj Beogradske razglednice, koja se emitovala svakodnevno u 7:30 ujutro, pa za moju generaciju ostaje upamćen kao “čovek na pola sata od školskog zvona”. Za mene je bilo zadovoljstvo da se tokom letnjeg raspusta probudim i uključim Studio B, znajući da mogu slobodno da slušam Vješticu do kraja emisije bez domaćeg zadatka, iako me nimalo nisu zanimali komunalni problemi. Tri dj-a su bila bitna za formiranje zvučne slike Studija B: Marko Janković, Zoran Modli i Sloba Konjović, čovek sa ogromnim brkovima, čuven po rečenici kojom je završavao emisije: “Zadržite osmeh na licu, jer tako je lepo biti srećan”, bio je jedan od četvoro Jugoslovena prisutnih na čuvenom rock-festivalu na engleskom ostrvu Vajt. Nekoliko puta je dolazio i odlazio sa Studija B. Poslednji njegov dolazak bio je kada je petog oktobra 2000., sa grupom demonstranata, zauzeo Televiziju Studio B. Zoran Modli je jedan od najpoznatijih disk- džokeja u SFRJ, poznat po vođenju radio-programa iz aviona, kojim je istovremeno upravljao. Danas radi kao pilot JAT-a. Ipak, najveći i najlegendarniji zaštitni znak Studija B bio je i ostao Sloba Konjović, glavni muzički urednik ove stanice još od prvog aprila 1970. pa sve do danas. Dobro odabrana muzika, koliko i glasovi voditelja, bili su ono što je moju generaciju privuklo ka Studiju B. Već trideset dve godine 80% dnevnog i noćnog muzičkog programa sačinjavale su top ten stvari, bilo da su preuzimane sa komercijalnih ili indie lista. Kao klinac sam znao, ili sam mislio da znam, da imitiram glas Slobe Konjovića. Sećam se da su na jednoj ekskurziji, u osnovnoj školi, tražili od mene da sednem do vozača, uzmem mikrofon i kasetu koju je neko poneo i počnem sa svojom verzijom “Diskomera” — nedeljne domaće i strane top liste, koju je najpre vodio, a potom samo uređivao, upravo Sloba Konjović. Sećam se da mi je razredna, koja me je sigurno smatrala budalom, kada sam se vratio na svoje sedište rekla: “Rosiću, nisam znala da si talentovan.” Tri emisije koje je Sloba Konjović vodio i uređivao bile su “Diskomer”, “Parada albuma” i “Vibracije”. Slušajući samo ove tri emisije, bez ikakvog problema bili biste upućeni u sve muzičke tokove. Moja velika paranoja pred odlazak u vojsku u Sloveniju bila je da ću, budući da talasi Studija B do tamo ne dopiru, ispasti iz svih trendova i vratiti se kući kao moron. Što se i desilo, pošto sam iste te godine, tokom redovnog odsustva, kupio novi album Majkl Džeksona. Treba reći da je Sloba Konjović bio i neposredno uključen u stvaranje ovdašnje rock-scene. Njegov nastup na legendarnoj Gitarijadi na beogradskom sajmu zabeležen je u filmu Živojina Pavlovića Kad budem mrtav i beo. Na prelazu u 1980-e godine svirao je u grupi Kozmetika, najvećem Bg art-rock sastavu. Njihova prateća aktivnost, časopis Izgled, kao i do današnjih dana neprevaziđena umetnost pravljenja zabava, mogli su da vas ubace u zablude i pogrešne projekcije oko moći beogradske noćne scene, koja je konačno raspršena dolaskom antibirokratske revolucije. Izgled do danas ostaje najbliži pandan američkim magazinima vorholovskog tipa. Ali, najveći doprinos Slobe Konjovića je u profilisanju audio-slike Studija B. To pumpanje glasom, koje je preneo na sledeće generacije radio-voditelja, kao i uvek nova muzika, učinili su tih 1970-ih godina ovu stanicu jedinstvenom u SFRJ. Sećam se vožnje od centra Zagreba do Jugotona u Dubravi 1982. godine. Taksista je slušao dnevni program Radio Zagreba, a moj prijatelj Vlajsa i ja otkrili smo da je “čak i Radio Beograd brži”. Onda punk: Konjović ga je doneo na radio (a Pera Luković u časopise). 1970-ih, vraćajući se sa svojih čestih putovanja u London, donosio je u Beograd najnovije punk i new wave albume i prenosio atmosferu koju bi zatekao na ulicama ili prilikom susreta sa vodećim likovima ovog muzičkog pravca. To njegovo brzo upijanje i širenje novih žanrova održalo se do današnjih dana. Kreator je radija 949 (zapravo, drugog programa radija Studija B), koji u potpunosti prati novu, uslovno rečeno tehno-produkciju sa svim njenim podžanrovima. Jedna od bitnih stvari kod Studija B jeste njegov omladinski program Ritam srca, koji će 1989. godine prerasti u novu beogradsku radio stanicu B92, najvažniju medijsku kuću u Srbiji 1990-ih godina. Godine 1990. počinje sa radom i TV Studio B. Kao i u slučaju radija dvadeset godina ranije, predstavljao je ogromno medijsko osveženje. Međutim, ova TV-stanica nije uspela da iskoristi svoje startne prednosti u odnosu na ostale. Prosečni novinari (izvan političke i muzičke redakcije), prelaz znatnog broja kvalitetnih ljudi na televiziju B92, učinili su da Televizija Studio B tavori na medijskoj margini i da, sa izuzetkom nekih političkih emisija, na ovoj TV-stanici ne možete naći gotovo ništa zanimljivo. U dva tri navrata imao sam priliku da radim na radiju Studija B, ali nisam. Neke drage stvari iz detinjstva često sam sebi predstavljam većim nego što one zaista jesu, i famu koja ih okružuje uglavnom svesno uvećavam. A da bi fama i misterija dragih stvari, od kojih je jedna i Studio B, bile u meni uvek velike, nikad ne dozvoljavam sebi da se sa njima u potpunosti suočim, što bi rad u ovoj kući svakako predstavljao. To sam shvatio i pre neki dan, kada sam se peo na najviši sprat palate “Beograd”, gde je smešten radio Studio B. Išao sam tamo da sretnem Slobu Konjovića i predložim mu da napiše nešto za ovaj Leksikon. Iznad vrata studija bila je upaljena crvena on air lampica kao i kada sam prvi put, sa velikom tremom, davne 1980. godine gostovao u emisiji “Prekobrojni čas”. Skrenuo sam u hodnik levo i uskoro se našao u Slobinoj kancelariji, kojom su dominirali Red zvučnici na kojima je 1982. godine u Bezistanu svirala grupa Kozmetika. Tada sam ponovo shvatio da je Studio B moguće voleti samo spolja, a ne kao zaposlen u njemu, sa svim sranjima oko neisplaćenih regresa, dotrajale opreme i boljih ponuda drugih medijskih kuća. Iako nisam Beograđanka, obožavala sam Studio B . Gomilu grupa, i pevača sam otkrila slušajući muzičke emisije. Emisije poput Diskomera, Ritam srca , Prekobrojni čas, Vibracije su bile neprevazidjene do dana današnjeg. Takva radio stanica više ne postoji. 2 Link to comment Share on other sites More sharing options...
DJORDJE Posted September 12 Share Posted September 12 To mora da je malo stariji clanak o Studiju B. Modli je preminuo pre 3-4 godine, a nisam siguran ni da je Konjovic ziv. Umro je i Marko Jankovic, cini mi se prosle godine. 2 Link to comment Share on other sites More sharing options...
BethH969 Posted September 12 Share Posted September 12 Jeste starije je. Ne znam tačno od kad, ali je super oslikao sve ono što sam volela i pratila. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Janne240 Posted October 3 Share Posted October 3 Radio sam na Radiju i TV NTV Studio B od 1994 do 1996. Znam i upoznao sam mnoga novinarska imena, tonaca, tehnike i mnogo dragih kolega i prijatelja, medju njima i dosta pokojnih, ne bih mogao da pomenem sva a da neke ne propustim. Ekipa kojoj sam ja pripadao odavno se razisla i mnogi su zavrsili novinarske karijere ili su ostali na drugim televizijama i stanicama. 2 Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kronostime Posted October 18 Share Posted October 18 Link to comment Share on other sites More sharing options...
Constantin Posted October 18 Share Posted October 18 22 minutes ago, Kronostime said: Kako su me nervirali ljudi, i još uvek me nerviraju, koji su "Fiću" predstavljali u ženskom rodu... Link to comment Share on other sites More sharing options...
mrd Posted October 20 Share Posted October 20 On 10/18/2024 at 12:43 AM, Constantin said: Kako su me nervirali ljudi, i još uvek me nerviraju, koji su "Fiću" predstavljali u ženskom rodu... Jeste on je bio prvi dečko. Link to comment Share on other sites More sharing options...
zoran59 Posted October 20 Share Posted October 20 On 10/18/2024 at 3:19 AM, Kronostime said: Taj ko je pisao taj post je mlad i nema pojma. Nije fica "nezvanicno proglasen 'nacionalnom klasom' ." U SFRJ su u automobilskom sampionatu postojale klase definisane po kubikazi, a postojala je i (zvanicno!) "nacionalna klasa" - samo za aute domace proizvodnje. Dakle, za fice, a kasnije i ponekog spaceka kad ih proizvodio Cimos po Citroenovoj licenci. Postoji i film "Nacionalna klasa," moze se videti na youtubetu. Zadovoljstvo? Ma, jeste. Sreca utoliko da ne ides peske. Kao sto je i postar bio zadovoljniji kad ide biciklom nego kad hoda. Naucio sam da vozim u caletovom fici. Promenio je 3 komada pre prelaska na VW bubu. Moj prvi auto je bio polovni fica, jos sa "kontra" vratima (bas kao na fotki u postu). Zadovoljstvo je bilo da imam auto i jurcam se. Bolje nego nista. A da je bio dobar auto (pa i u svoje vreme) - nije. Jesam yugonostalgicar i znam da mi je u Yu bilo lepse/bolje nego me danasnji politicari politikanti ubedjuju. Ali bas da je bilo lepo kao sto me ubedjuju deca (koji su valjda vaspitali moji kolege po jugonostalgiji) - pa, nije. Link to comment Share on other sites More sharing options...
DJ_Vasa Posted October 20 Share Posted October 20 On 10/18/2024 at 9:43 AM, Constantin said: Kako su me nervirali ljudi, i još uvek me nerviraju, koji su "Fiću" predstavljali u ženskom rodu... To se moglo čuti u zapadnom delu Srbije, što znam po rodbini. Mislim da znam i u čemu je fora. Naime, kod njih su muški nadimci skoro uvek na -o, kao npr. Pero ili Mićo. Fića je u njihovoj gramatici isto što i npr. Mica. Zbog toga je kod njih sasvim normalno da čuješ Fića je stala (zbog kvara) ili Mica je stala (da se odmori). Tamo se moglo čuti nešto tipa Imao sam žutu fiću ili Viđam i dalje na ulici fiću koju sam prodao pre pet godina. Znam da se u drugim krajevima gde se muški nadimci završavao na -o ovaj auto zvao i fićo, pa se i koristio u muškom rodu. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Create an account or sign in to comment
You need to be a member in order to leave a comment
Create an account
Sign up for a new account in our community. It's easy!
Register a new accountSign in
Already have an account? Sign in here.
Sign In Now