Jezebel

Letnji dan na Tašmajdanu, sedamdesete. Otvoreni bazen u okviru SC "Tašmajdan" otvoren je 25. juna 1961. godine, a na društvenim mrežama još kruže fotografije iz njegovih prvih godina rada. Moja kuca u Beogradu je udaljena koji minut odatle, V gimnazija je 'moja', doduse dosta kasnije od datuma slike. (slika je u cast ) Sada već davne 1961. godine, trojica mladića, kako to i priliči mladosti, prvi su "otvorili", što bi današnji mladi rekli "overili", Tašmajdanski bazen skokom sa skakaonice, pre svečanog otvaranja. Bili su to: Bratislav Petković, kaskader Miomir Radović Pigi i Acika Kalinić. Bio je to "skandal" da neki "mangupi" pre svečanog presecanja crvene vrpce, koriste bazen, pa je posla imala narodna milicija. Jedan od tih "mangupa" Petković, kasnije je bio ministar kulture Republike Srbije. Bazen na Tašu je bio olimpijskih dimenzija, a izgrađen je na prostoru gde su se nalazili Požarna komanda, teniski klub, bioskop i luna park, a sve je to "nadgledao" požarni toranj sa koga se osmatrao Beograd. U periodu od 1970 do 1973, za potrebe Svetskog prvenstva u plivanju, čiji je domaćin bio Beograd, izgrađena je većina prestoničkih bazena. "Košutnjak", "Milan Gale Muškatirević" – nekada "25. maj", "Banjica", "Olimp", a 1977. godine sagrađen je 11. april na Novom Beoradu. Tu su i bazen na Vračaru, imena jednog od najboljih vaterpolista sa ovih prostora svih vremena, Mirka Sandića i zatvoreni bazen Sportskom centru "Pinki". U novije vreme izgrađeni su mnogobrojni bazeni u privatnoj inicijativi, za sopstvene potrebe, ili kao deo velnes centara, turističkih kompleksa. Ali i dalje Lido, Ada Ciganlija, Bela stena, savski i dunavski sprudovi, tokom leta okupe na hiljade kupača. Petar Minić Beograd je imao kupalište Nicu. Tako se zvala plaža na Savi, između Brankovog i Starog železničkog mosta, popularna pedesetih godina 20. veka, kada je izgradnjom Sajma kupalište „Šest topola” zatvoreno, a Ada Ciganlija još bila ostrvo. Čuvena je bila po belom pesku, nasutom kada su se na tom prostoru isušivale močvare, a ime je dobila po kafani „Nica” koja se nalazila u njenoj blizini. Leti je na njoj bilo i nekoliko desetina hiljada kupača, a osim po kupanju bila je poznata i po skokovima s lukova mosta, što je bio „sport” rezervisan za najhrabrije. Inače, skokovi sa savskih mostova, posebno onom železničkom, „moda” je koja je u Beogradu postojala još od početka 20. veka. Tek od sedamdesetih godina 20. veka, kada je izgradnjom šetališta i parka plaža „Nica” prestala da postoji, a Ada Ciganlija 1967. nasipanjem postala deo kopna (tako je nastalo Savsko jezero – čuveno „Beogradsko more”), leto na beogradskim rekama poprimilo je sličan oblik koji ima i sada. Bila su i pre jednog veka leta topla. Beograđani, kao i stanovnici ostalih delova Srbije, morali su da traže osveženje, najbolje negde u blizini reka, jezera... More su, nakon Prvog svetskog rata i tokom tridesetih godina prošlog veka, mogli sebi da priušte zaista malobrojni, koji su išli na severni Jadran, pre svega u Abaciju (Opatiju) i druga mesta po Istri i Kvarneru, jer je do tamo išla pruga. Oni nešto manje imućni, ali ipak bogatiji od proseka, pripadnici više srednje klase, što bi se danas reklo, odlazili su u banje. Većina je, ipak, ostajala tamo gde je živela i bila vezana za reke. Voda na našim rekama za današnje pojmove tada je bila veoma čista, jer industrije gotovo da nije bilo. Javna kupatila i „divlje” plaže. Leti su obale Save i Dunava, a posebno „javna kupatila”, kako su se nekada zvala kupališta, bili ne samo mesta za osveženje i odmor od obaveza, već i pravi centri javnog života prestonice. U Beogradu koji je pred Prvi svetski rat imao oko 90 hiljada stanovnika bila su dva javna kupatila: zeleno Dimitrijevićevo i, malo uzvodno od njega, plavo, poznato kao Orijent, čiji je vlasnik bio inženjer Jeftimijadis. Ova „kupatila” zapravo su bile velike plivajuće platforme, postavljene na buriće. Na platformama su bili bazeni, iz kojih se kroz „kanale” moglo direktno uplivati u Savu. Oko svakog bazena bile su kabine i prostorije s tuševima, a neki od njih su imali i krov od razređenih dasaka kao zaštitu od sunca. „Bilo je bazena za muške i za ženske. Za decu s mamama bio je bazen zvani školica. Tu je neki ’švimajster’ Pera poučavao plivanju (a kažu sam nije umeo da pliva). Imao je dugu motku na čijem je drugom kraju visio učenik obešen oko grudi. ’Švimajster’ je polako vukao motku duž ograde bazena skraja nakraj i komandovao ajnc, cvaj...”, opisivao je poznati arhitekta i istoričar umetnosti Aleksandar Deroko svoje dečaštvo na Savi i Dunavu u knjizi „A ondak je letijo jeroplan nad Beogradom”. Platformu bi nakon sezone jednostavno razmontirali. Naravno, postojale su i „divlje” plaže na kojima se kupala dečurlija i gradska sirotinja. Na obali Save priređivana su i razna takmičenja. U leto 1911. Olimpijski komitet Kraljevine Srbije priredio je trku u plivanju od Umke do Beograda i od Ade Ciganlije do pristaništa, kao i takmičenje u preplivavanju Save. Inače, kupaći kostimi tog vremena više su pokrivali, nego otkrivali telo. Muškarci su nosili trikoe, spreda zakopčane dugmićima, s kratkim rukavima i nogavicama, a žene šešire, patike na vezivanje i kostime od listera iz dva dela, od kojih je gornji imao rukave do lakata, a donji nogavice do ispod kolena. Jedino su mala deca imala samo „gaćice”, a muški i ženski bazeni bili su odvojeni. Posle Prvog svetskog rata prilike su se značajno promenile. Stvorena je velika država, gradovi su se uvećali, pa je Beograd pred Drugi svetski rat već imao oko trista hiljada stanovnika. Doduše i tada je za većinu more bilo nedostižno, posebno južni i srednji Jadran do kojeg je dugo išla samo pruga uskog koloseka. Zato su i u tom periodu beogradske reke tokom leta bile pune kupača. Nicala su i nova kupališta, pa je krajem tridesetih godina 20. veka u Beogradu bilo čak 27 „javnih kupatila” – 18 na Savi i devet na Dunavu. Najveće među njima bilo je „Opštinsko kupatilo grada Beograda” koje je imalo 700 kabina i leti je moglo da primi i do pet hiljada kupača. Ovo kupalište bilo je najuređeniji deo plaže „Šest topola”, koja je dobila ime po istoimenom restoranu. Nalazilo se na Savi, na prostoru današnjeg Sajma, koji je tada još predstavljao periferiju grada. Na Dunavu je najpopularnije bilo „Đačko kupatilo”, koje je uglavnom privlačilo mlade, a nalazilo se na Dorćolu u blizini današnjeg sportskog centra „Milan Gale Muškatirović”. Inače, na svim ovim kupalištima osećao se duh novog vremena, teško shvatljiv starijim generacijama. Kupaći kostimi postajali su sve kraći, nije bilo više stroge podele na muška i ženska kupališta, a pokrenuta su takmičenja za „Savsku Veneru” i „Dunavsku Veneru”, preteče današnjih izbora za mis. Doduše, na plažama se i dalje poštovao određeni bonton, ali on za gradsku mangupariju nije predstavljao naročiti problem. „Postoji jedan dobar broj beogradskih ’dendija’ koji dolazi na plažu da paradira i pokazuje svoje svilene kostime po poslednjoj modi. To isto čine i devojke, ali s mnogo više ukusa i šarma. Međutim, muškarci često izazivaju čitavu buru smeha. Nekoliko istrajnijih po ceo dan ne ulazi u vodu da ne bi s obraza skinuli puder... Njihova kosa je kratko zalizana. Puše cigaretu za cigaretom... Glavno im je zanimanje da preko knjige kibicuju lep ženski svet”, opisali su beogradski listovi atmosferu s kupališta kod „Šest topola”, jula 1937. godine. Ova kupališta imala su dozvole i pravila bezbednosti morala su da se poštuju. O bezbednosti kupača brinula je i policija koja je za tu namenu raspolagala s tri motorna čamca. Nije se, međutim, letnji život odvijao samo na plažama. Tada je i rečni saobraćaj bio mnogo življi nego danas. U modi su bile „šetne” lađe koje su išle do Pančeva, Smedereva, Šapca, a neke i dalje... Postojao je i redovan putnički saobraćaj do Zemuna, do kojeg su brodovi išli na svakih pola sata, a koji je naročito bio popularan leti. Politika

(I) Ovaj malo iskace iz uobicajene tematike animiranih filmova. Ali Tim Burton je 🙃. Corpse Bride (2005) When a shy groom practices his wedding vows in the inadvertent presence of a deceased young woman, she rises from the grave assuming he has married her. Rating: 7,3/10 Directors: Tim Burton · Mike Johnson ; Stars: Johnny Depp, Helena Bonham Carter, Christopher Lee, Emily Watson, Richard E. Grant, Albert Finney, Danny Elfman, ...

Poselo je uvek bio mejnstrim ali ovo sad, od kraja osamdesetih naovamo, je politika - brutalni, ogoljeni, udruzeni zlocinacki poduhvat i organizacija koja ima nameru da zakuca i poslednji ekser u kovceg i onog nekadasnjeg malog prostora i bilo cega drugacijeg. Da sahrani i G od gradjanskog u toj zemlji. I ide im po planu (nije sarkazam).

A na domacim kako zavisnim tako i nezavisnim medijima - pad aviona, srusio se avion... (specijalni pad aviona, sta li ) @A sad Prvi cin kuvar, Kuvar, lopov... masovni ubica, njegov gazda i gazdina druzina.

Your Honor season 1 (2020) Koliko daleko smo spremni ići da zaštitimo one koje volimo? Laži, još laži, stvarajući kao posledicu niz događaja nalik na domino efekat, prvi izaziva sledeći i tako dalje. Kako se serija razvija, plete se mreža intiga sve više. Kriminal i sistem krivičnog pravosuđa, granice između ispravnog i pogrešnog se mešaju. U određenim delovima serija od 10 delova je malo nategnuta, ali je u isto vreme i veoma dramatična i ispunjena likovima i situacijama koje drže pažnju (nisam zevnula nijednom). Radnja serije se odvija u New Orleansu koji je atrakcija za sebe. Bryan Cranston, glavna uloga, briljira. Sledeća na spisku za gledanje, serija, mi je Interrogation (2022) A non-linear crime series that is centered around an interrogation of people who might be involved in a decades-old murder case. Stars Peter Sarsgaard, David Strathairn, Vincent D'Onofrio

@Pletilja Mislim da si ti otprilike poslednja osoba sa ovog foruma koja bi nekoga (vidim po reakcijama na tvoje pisanje, plus moje misljenje) asocirala sa nekom negativnom emocijom. Ja inace decenijama imam kucne ljubimce skupljane iskljucivo sa ulice. Nikada nista od rasnih zivotinja, tu imam isto misljenje kao ti...(o ljudima vecinom ne bih ni trosila reci, cast izuzecima) Druzimo se, oni kad im vreme dodje umru, ja tugujem za njima ali idemo dalje. Ima uvek neko novo da se udomljava iz nevolje. Tebi sve najbolje 🌷, drzi se.

Jeste da macke imaju nenadmasne reflekse ali ne bas da igraju ovako badminton, rukomet & basket. A ovi Diznijevi (i drugi) crtači crtaća su prvo jako dobro proucili ponasanje zivotinja koje crtaju/animiraju. 100% su im "skinuli" gestove, ponasanje, karaktere.

Potpis, sto bi se reklo, ispod ovoga sto si napisao Milenko. To bi jedna dobra decentralizacija Srbije dovela u red. Ali avaj, to se nazalost nece desiti sa onakvom preovadjujucom pamecu tamo. Pocevsi od izabranika za skupstinu pa na nize.

Eh, komunalna policija, kako cujem, privodi babe i dede koji na pijacama prodaju nesto ne bi li popunili svoje bedne prihode, ali zato se pravi mrtva dok celavi tetovirani bolidi paradiraju (plus povedu i neko nesrecno veliko kuce) i cuvaju murale Ratka Mladica (i sl. ili parkiraju auto pa drezde u njemu i paze da im neko ne prekreci heroja☠️).

Sinead’s words “They tried to bury me. They didn’t know I was a seed”. Takodje, nedavno sam gledala dokumentarni film o njoj, želela sam odmah nakon odgledanog filma da postavim na temi "dokumentarni fim" jer je ostavio utisak na mene, i spletom okolnosti to ne učinih. Sada sam to učinila, nažalost, posle vesti da je preminula. "Poštovanje, divljenje i empatija ovoj neverovatnoj ženi. Nije zaslužila mržnju koju je dobila, čak i više nakon svega što je prošla. Pokazivala je veliku hrabrost, snagu i integritet. Ona je ikona i inspiracija, bila je 30 godina ispred svog vremena". "What a Voice, An Irish Icon, Nothing Compares 2 U". Počivaj u miru hrabra ženo.

Sinead’s words “They tried to bury me. They didn’t know I was a seed”. U režiji Kathryn Ferguson, Nothing Compares (2022) prikazuje astronomski uspon Sinead OʼConnor do svetske slave i istražuje kako je koristila svoj glas na vrhuncu slave, kao i kako je njena nespremnost na pravljenje kompromisa rezultirala izgnanstvom iz mejnstrima pop muzike. Ferguson uključuje komentare raznih ljudi koji su poznavali Sinead, stare snimke i vreme u kome je rasla i živela. Ne fokusira se samo na njenu muziku, već istražuje i njene traume sa katoličkom crkvom, roditeljima, politikom, religijom i mnogim drugim aspektima. "Poštovanje, divljenje i empatija ovoj neverovatnoj ženi. Nije zaslužila mržnju koju je dobila, čak i više nakon svega što je prošla. Pokazivala je veliku hrabrost, snagu i integritet. Ona je ikona i inspiracija, bila je 30 godina ispred svog vremena". "What a Voice, An Irish Icon, Nothing Compares 2 U. Her every note screamed with naked passion. She turned Prince's saccharine Nothing Compares 2 U into an almighty howl of pain and loss. At heart, she was a protest singer with a voice that demanded to be heard. That is how we should remember her".

Od atentata na Rabina levica je tamo devastirana a Izrael klizi bez kocnica sve radikalnije desno. Najveci populacioni prirast imaju ultra-ortodoksi (jedini oslobodjeni obaveze sluzenja vojnog roka i najveci korisnici drzavnih jasli, ultra desno orijentisani) koji sede u koaliciji sa Netanyahuovom (kabinet-Netanyahu VI) partijom Likud, Shas, Zdruzeni Thora-Jevrejstvo, Religiozno-Cionisticka Partija, Otsma Jehudit i Noam. Paradoksalno (ali zaista), Likud je medju ovim nabrojanima jos najumerenija partija. Znaci, katastrofa, kako vecinom, osim ultra-ortodoksa i sl., vec duze vremena desavanja u Izraelu i Benjamina Netanyahua vide evropski Jevreji. "Given the demographic trends that favor the right wing, is the Israeli public a lost cause? It’s a very important question. Within the Jewish population, young people are more right-wing. The religious communities are obviously growing much faster than the secular communities. Religious communities in Israel are invariably far more right-wing; I call it the iron law of Israeli public opinion. So all trends should be favoring more right-wing approaches. People are busy; people are overworked, underpaid. Cost of living is prohibitive and suffocating, and most people just are distracted. Several months ago, the most right-wing government in Israel’s history took power. Led by Benjamin Netanyahu, the coalition has put forward legislation that severely limits the powers of the judiciary. For several weeks, tens of thousands of protesters have gathered in Tel Aviv and other cities to rally against what they view as a grave risk to their democratic institutions. At the same time, the government is overseeing—and encouraging—brutal attacks by settlers on Palestinians. (At least fourteen Israelis and more than sixty Palestinians have been killed since the fighting flared this year.) Even a pretense of pursuing peace seems to have evaporated; the new government has announced “guidelines” declaring its intent to “advance and develop settlement in all parts of the land of Israel.” Netanyahu, despite being a paragon of the Israeli right, is now more moderate than most of his cabinet, which is full of extremists such as Itamar Ben-Gvir, the national-security minister, and Bezalel Smotrich, the finance minister who has been given a role supervising settlement policy. I think of it as the culmination of long-term forces that have created deep weaknesses and flaws in Israeli democracy, to the point of them being structural flaws. The structure has never been strong, and has always been compromised. But, during the last decade, we saw an acceleration of very anti-democratic trends, both in legislation and in a deepening of the occupation. What we’re seeing now has completely burst the banks. The government is waging an all-systems assault on the judiciary first, but also numerous other areas of Israeli society. The ideological agendas of his coalition partners are very clear. They want a more religious and theocratic society. They want complete and permanent control over as much of the West Bank as they can have, and they want Israel to retain effective control over the perimeters of Gaza. They don’t ever want there to be Palestinian self-determination. They believe in Biblically granted Jewish sovereignty. And they also believe that Jews should be the privileged class in Israel and have higher status. They’re simply not as committed to citizen equality, and they’re happy to weaken the already weak basis for citizen equality among Israelis. The three major ideological goals of the coalition partners are: annexations, theocracy, and inequality. Combine that with Netanyahu’s expedient need to legitimize corruption, which requires weakening the judiciary. It’s a perfect storm".

Takodje, ovde nema mesta miss universe recenicama... Stvar je jednostavna - kada nije uspelo "u rukavicama" namestanje na izborima Putinovog kuma za sefa drzave Ukrajine (jos jedne vazalne iz bivseg SSSR) usledilo je "ako necete milom mi cemo silom". Namestanje Putinovog kuma je znacilo sistem kao u Rusiji, diktatura, oligarsi, ekonomsko nazadovanje i cerupanje drzave vazalne Rusiji. Ali Ukrajinci su izabrali suprotno tome, Zelenskog i politiku priblizavanja zapadu na sta imaju svo pravo ovog sveta. Kao i to da svoj izbor i sudbinu brane svim sredstvima!

Nisam jos gledala ali citam recenzije (plus trivia) Trivia (Barbie) According to Ryan Gosling, he accepted the role of Ken after seeing his daughter's Ken doll lying face down in the mud next to a squished lemon. He then took a shot of the doll and lemon and sent it to Greta Gerwig, saying, "I shall be your Ken, his story must be told." 🤣 User reviews (Barbie) "I got free tickets for a preview and to be honest I was more than a little embarrassed to go. I did not tell a soul. As a cool middle aged gentleman if word got out this could have really affected my street cred. Anyway, I embraced the journey and I'm glad that I did. Here is my review written as a pretentious critic that I aspire to be in my next life: In Greta Gerwig's latest directorial venture, "Barbie," the esteemed filmmaker takes on the monumental task of unraveling the enigma that is Barbie, the iconic doll that has fascinated and polarized society for decades. ... Trivia (Oppenheimer) Matt Damon was on a break from acting as a promise to his wife, with one condition: it would go on hold if Christopher Nolan called. As luck would have it, Nolan offered Damon the role of Leslie Groves and the break went on hold. User reviews (Oppenheimer) This movie is the bomb! Master craftsman, Christopher Nolan - probably the best blockbuster director out there (along with Ridley Scott) - returns to good old fashioned no-CGI drama, where tension comes from words spoken, and how people react to them. There are no chases, no shoot-outs , death defying stunts or explosions.... wait, actually there is one explosion. I don't know how they made those scenes without CGI, but it's technical achievement for sure. All shot in 70mm IMAX this is beautiful film. And the lead cast - all seasoned actors - do a terrific job. This film is a masterclass in weaving narratives and different time periods while exploring the profound depths of a man whose actions altered the world's trajectory forever, for better or worse. Nolan brings us into the complexities of Oppenheimer, and all the moral conflicts stirring within him. Oppenheimer gledam obavezno, Barbie cisto sumnjam.

Beograd 1946. olimpijski bazen u Takovskoj Btw steta sto se niko nije setio/potrudio da sacuva, prilagodi, rekonstruise, whatever - ove tramvaje. ...i double-decker autobuse sa otvorenim krovom na spratu koji su vozili putnike od Slavije do Kosutnjaka. Njih su se srecom ipak setili (u modernoj verziji).

Jesu to one iste ploce postavljane i vadjene nekoliko puta (sto ce reci - dupli jad)? 🤣

Nije iznenadjenje, mada, ima malo do toga ko radi anketu jer deceniju unazad u Srbiji se desava flagrantno ispiranje mozga, usmeravanje, lazima, stvaranjem potpuno izmenjene stvarnosti. Na nekoj drugoj anketi koju je predocio list Danas nekih 35% je za EU itd. Bilo kako bilo, premalo. I tako ce i ostati dokle god se, kao sto rekoh u jednom od prethodnih komentara, ne stane tome na kraj tj. zestokim kaznjavanjem - krivicno ne gone svi koji koriste medije da lazu, zavaravaju i favorizuju poslusnistvo vlastima (ko god da je na tom polozaju). Inace, nema nista od pravne drzave, demokratije, smenjivih rezima. Paradoksalno, ali ovo je izgleda jedini nacin da se ratosiljate ove mafije na vlasti. Zasto? Vlast u Srbiji se 2000. promenila TEK posle 10 godina sankcija i gradjanskog rata. Nazalost, nadam se vrlo da gresim, ali mi je zebnja jaca od nade da se na drugaciji nacin osim nekog teskog sranja i izolacije moze doci do kriticne tacke da bi onaj sludjivani 10 godina narod masovno uhvatio usranu motku i najurio stetocine. (izvinjavam se na recniku, ali ne mogu drugacije na ovu temu)

Da se ja pitam svi mediji koji tendenciozno i po narudzbini i za protivuslugu vlastima (ili pojedincu) sire lazi plus svi ovi na platnom spisku gradjani koji za potrebe vlastima rade to isto i na drustvenim mrezama, direktno rade protiv dobrobiti drzave i njenih gradjana, opstruiraju napredak itd. treba za svoju delatnost krivicno da odgovaraju. Jednom za svagda da se stavi tacka na sve pokusaje bilo koga ko na vlast dodje da zloupotrebljava medije zarad svoje agende. Dakle, u krivicno zakonodavstvo.

Aaaa, pa sreca te na svim (ostalim) odgovornim mestima u Srbiji sedi sve go strucnjak do strucnjaka inace bezopasni po zdravlje, okolinu, imovinu i zivot gradjana te bi samo u kontroli letenja bio izuzetak.

Tu vuo' fa' l'americano 'Mericano, mericano Ma si' nato in Italy Sient' a mme, nun ce sta niente 'a fa Ok, napulitan Tu vuo' fa' l'american Tu vuo' fa' l'american

Pa nece sigurno u dogledno vreme ali bar streme da idu u tom pravcu umesto da se zaludjuju kao Srbija pobedom Rusa nad zapadom i nekom novom svetskom poretku koji bi iz toga proistekao u sta veruje vecina Srba kako pokazuju mnogobrojne ankete. Sto Srbiju ostavlja u najgorem mogucem obliku kao jedinstveni slucaj u Evropi potpunog otcepljenja od realnosti (minus onih 20% svesnih sta se desava) kao ono Kusturicino ostrvo sa razdraganim svetom na kraju filma Underground (ispalo kao prorocanstvo).

Jeste ali ja vidim da se drugi svi oko nas bas dobro batrgaju da se iz tog statusa izvuku. Nekako pored svih slicnosti u mentalitetu SVI su razbistrili da mozes samo na 2 strane, ili sa civilizacijom ili da ostanes sam u zapecku dok te istorija ne sazvace i ispljune (ma kakav BRIKS, azijatska, arapska i ina snovidjenja od saveza, partnertstava, sarenih laza...) Ali eto, 80% Srbije bi radije u srednji vek. Zalosno.