Rusija - zemlja cuda

[Rex]

25 minutes ago, Dragan said:

@Rex

Ne zelim ja da dehumanizujem Ruse (problem je sto je previse russa).

Zelim im svako dobro koje zelim svakom narodu i pojedincu.

Kenozoik je poceo da ih uzdize u nebesa, sto mi nikako ne ide sa njihovim masovnim pokazivanjem varvarizma u Ukrajini.

Ako vole strastveno kulturu, onda valjda u tu kulturu spadaju i neke vec dosegnute civilizacijske vrednosti - na pr. ne bombardovati

sistematicno stambene zgrade po gradovima i vrsiti zlocine. Ili sve to nisu "pravi Rusi" ?

 

Dobri islamisti, koji drze palceve u dzepovima (na Zapadu) dok islamski fundamentalisti vrse teroristicke akcije,

dobri Russi, koji podrazumevaju da je sve dobro i u interesu Rusije, sve ovo sto se desava u Ukrajini,

dobri Srbi, koji nalaze opravdanje za Srebrenicu,

dobri USA gradjani koji su podrzavali Vijetnam,

Kinezi koji ubijaju masovno Tibetance i muce Uigure,

Svajcarci koji kolaboriraju sa nacistickom Nemackom ...

 

Sve je to za mene ista bagra. Ako si sa njima, protiv mene si.

 

 

Za Kenozoika sam rekao šta sam imao, a ovo ostalo - razumem, ali grešiš. Reč "kultura" je polivalentna, može da znači mnogo stvari, ali ovde se najviše odnosi na umetnost i estetiku. Svakako nisam mislio na kulturu brige za ljudske živote, jer je Rusija istorijski i tradicionalno protiv života i u globalnom i individualnom smislu. Sad, sve ovo nabrojano ne znači da "prosečni Rus", da tako kažemo, nije čitao sve od Dostojevskog, preko Vladimova, do Peljevina i to sa solidnim razumevanjem. Lagodan odnos prema životu čoveka ne znači da neko ne poznaje dobro ne samo opuse Šostakoviča, Prokofjeva i Stravinskog, već i Šnitkea, Ščedrina, Kabaljevskog, Mjaskovskog, Hrenikova, Denisova, Gubaidulinaa, Parta, Kančelija, Roslaveca...

 

Moja poenta je da nema potrebe da, ništa lično, u širem smislu lažemo nešto oko neprijatelja, kad su činjenice dovoljno porazne. Ništa od ovoga što sam napisao ne negira činjenicu da je Rusija neprijatelj slobode i ljudskog prosperiteta i sreće.

[MeanMachine]

5 hours ago, Kenozoik said:

Pa kod nas i dalje ulice nose naziv po komunistickim zlocincima cak i u Srbiji dobra polovina i danas misli da je Tito pozitivna istorijska licnost. Idu mu na poklon, Subnor i dalje postoji, kako vidimo i neka  nova umivena NKPJ.. sve uprkos tome sto je strpski narod postradao i u ratu i posle rata, sto od ozne sto od industrijalizacije, kolektivizacije, nacionalizacije , indoktrinacije. To nema nikakve veze sa tim sto je ovaj zaseo fotelju. Bilo je tako i pre njega. 

Mi kao i Rusi, a mislim da  su takvi Sloveni- vole i postuju autoritet, cvrstog vodju, despota. Sto je neko veci apsolutista, vise mu se klanjaju.

 

Nije to uopste toliko slicno.

 

Za ne mali deo Rusa Staljin je bio zlo ali je bio nuzno zlo bez kog ne bi preziveli napad Hitlera. Jer da nije bilo dikatatora ko sto je bio Staljin ko zna na sta bi SSSR industrijski izgledao uoci napada Rajha. Ionako su jedva uspeli da pregrme 1941, i to samo zato sto su imali ogromnu kolicinu tehnike da bukvalno bace na Nemce da bih koliko toliko usporili.

 

Dakle za Ruse Staljin je pre svega bitan kao vodja koji je zaustavio naciste.

 

Kod nas pak Tito se velica zbog lezernog zivota koji je bio tokom veceg dela njegove vlasti.

Edited 8 hours ago by MeanMachine

[Klotzen]

5 hours ago, Dragan said:

Američka vojna pomoć – Staljinovi američki poroci

Zajedno protiv Hitlera: Tokom Drugog svetskog rata, Sjedinjene Države su snabdevale Ruse važnom vojnom opremom, uključujući

mobilnu bazu za „Staljinove orgulje“. Ovaj aspekt saradnje je potisnut tokom Hladnog rata. Sada možete saznati više o tome detaljnije.

 

  Reveal hidden contents

Milioni nemačkih vojnika i civila plašili su se njegovog ubilačkog zvižduka tokom Drugog svetskog rata. Gde god bi pogodile granate iz sovjetskih raketnih bacača „Kaćuša“, smrt i razaranje bi vladali u roku od nekoliko sekundi. Ova fizički i, pre svega, psihološki izuzetno efikasna, ali jednostavna i jeftina artiljerijska zamena postala je ozloglašena u Nemačkoj kao „Staljinove orgulje“.

 

Ali čak i tako zastrašujuće oružje bilo je bezvredno ako se nije moglo brzo premestiti sa jednog sektora fronta na drugi. Međutim, Sovjetskom Savezu su nedostajali odgovarajući kamioni sopstvene proizvodnje. Tako su okviri „Kaćuša“ bili pričvršćeni za zadnji deo američkih kamiona „Studebejker“. Samo zahvaljujući pogonu na sva četiri točka, Staljinovi organi su bili toliko mobilni da su postali odlučujuće oružje na Istočnom frontu. Američki kamioni u službi Crvene armije – ovo je samo na prvi pogled kontradikcija. Počev od 1941. godine, SAD su isporučile desetine hiljada „Studebejkera“ Sovjetskom Savezu po Zakonu o „zajmu i zakupu“, kojim je američki predsednik Frenklin D. Ruzvelt počeo da zaobilazi ograničenja izvoza oružja koja su bila na snazi u (još uvek) neutralnim SAD još u proleće 1941. godine. Ruzvelt, koji je već 1933. godine prepoznao Hitlerovu pretnju, želeo je da podrži Veliku Britaniju protiv nemačke vojne mašinerije. Ali to je upravo ono što je izolacionistička većina u Sjedinjenim Državama odbacila. Zato je Ruzvelt izabrao sofisticirani trik da ne prodaje oružje, već da ga pozajmljuje ili iznajmljuje. Kada je Vermaht 22. juna 1941. godine izvršio invaziju na Sovjetski Savez, do tada saveznika Nemačkog rajha, model „Zajma i zakupa“ mogao je biti prenet.

 

Značajna pomoć

„Saradnja za pobedu“ je naziv izložbe koja je sada otvorena u Nemačko-ruskom muzeju u Berlin-Karlshorstu. Izložbu o isporukama američkog oružja Sovjetskom Savezu osmislio je Centralni muzej Velikog otadžbinskog rata u Moskvi i prvi put u formatu prilagođenom javnosti pokazuje koliko je ova pomoć zaista bila značajna.

I kakvo logističko remek-delo. U početku su američki konvoji, natovareni kamionima, džipovima, lokomotivama i svim vrstama drugih industrijskih proizvoda vezanih za naoružanje, putovali preko Atlantika i Severnog mora do Murmanska. Kratka, ali opasna ruta, jer su nemačke podmornice patrolirale područjem i potapale brojne teretne brodove. Saradnja je zaista počela tek kada su dve druge transportne rute preuzele glavni teret: ili iz Njujorka preko Južnog Atlantika i kroz oluje kod Rta Dobre Nade u Indijski okean i Persijski zaliv u tadašnju Persiju. Ili sa zapadne obale SAD preko Pacifika do Vladivostoka. Ove rute su pretežno koristili brodovi pod sovjetskom zastavom (koji su često građeni u SAD), jer nisu bili u opasnosti od napada japanskih podmornica. Avioni, koji su takođe isporučeni u velikom broju, bili su dopremljeni avionima; u mnogim slučajevima, pilotkinje su preuzimale rute preko Atlantika, predajući svoje avione muškarcima u Severnoj Africi, koji su zatim leteli poslednju deonicu do Kavkaza. Kaže se da je više od 8.000 aviona prevezeno samo rutom Aljaska-Sibir. SSSR je ukupno primio jedanaest do dvanaest milijardi dolara pomoći u naoružanju po zakonu o „zajmu i zakupu“. Istoričari procenjuju da je to predstavljalo više od deset procenata ukupne sovjetske

Izložba pokazuje važnost ovih isporuka Sovjetskom Savezu iskrenije nego ikada ranije. Tokom Hladnog rata, ovaj aspekt saradnje unutar antihitlerovske koalicije je bio potisnut. Staljin je držao isporuke u tajnosti kako ne bi ukaljao ugled svojih trupa; u SAD, podržavanje sadašnjeg neprijatelja više se nije smatralo posebno dobrom idejom. Na kraju krajeva, Staljinove orgulje na Studebejkerima su ostale zastrašujuće oružje još nekoliko decenija.

 

Praktično nepoznato poglavlje Ovo praktično nepoznato poglavlje u istoriji Drugog svetskog rata osvetljeno je obiljem materijala. Međutim, određena ključna pitanja ostaju bez odgovora: Kakav objektivni značaj su imale zalihe materijala? Da li bi Crvena armija, beznadežno nadjačana od strane Vermahta u jesen 1941. godine, bila poražena bez američkih kamiona i teretnih lokomotiva? Ovde ne može biti definitivnih odgovora, ali činjenica da su sovjetski vojnici, trpeći strašne gubitke, ali i dalje bez značajne podrške Sjedinjenih Država, zaustavili napredovanje nemačkih tenkova neposredno izvan Moskve u decembru 1941. godine, protivreči teoriji o neizbežnom raspadu Sovjetskog Saveza. S druge strane, jasno je da se prekretnica u ratu kod Staljingrada 1942. godine ne bi dogodila bez sistema „Zajma i zakupa“, niti bi se dogodilo napredovanje Crvene armije kroz ranije okupirane teritorije Sovjetskog Saveza 1943/44. i kroz Poljsku 1944/45. godine. Rat bi verovatno trajao duže – ali s obzirom na to da bi saveznička invazija na Zapad svakako bila moguća ranije, to bi verovatno značilo da Staljin ne bi mogao da proširi svoju sferu uticaja sve do Elbe.

U napetoj situaciji jeseni 1941. godine, Ruzveltova odluka da podrži Sovjetski Savez svakako je bila racionalna i razumna; međutim, gledajući unazad, stvari izgledaju drugačije. Međutim, izložba jedva istražuje ovaj aspekt. Uzgred, Staljinove orgulje se takođe nalaze na otvorenom prostoru Nemačko-ruskog muzeja, koji je nastao iz „Muzeja bezuslovne predaje fašističke Nemačke u Velikom otadžbinskom ratu“ otvorenog 1967. godine. Međutim, na ovoj lokaciji, tako ključnoj za Istočni blok, nije bio instaliran standardni model sa američkim kamionom „Studebejker“ kao lafetom topa, već sovjetski kamion ZiS-151. Ova kombinacija, međutim, nije zapravo isporučena sve do nemačke predaje u Karlshorstu.

 

 

Lend-Lease

he Lend-Lease Act was signed into law on March 11, 1941, and ended on September 20, 1945. A total of $50.1 billion (equivalent to $672 billion in 2023 when accounting for inflation) worth of supplies was shipped, or 17% of the total war expenditures of the U.S.[3] In all, $31.4 billion went to the United Kingdom, $11.3 billion to the Soviet Union, $3.2 billion to France, $1.6 billion to China, and the remaining $2.6 billion to other Allies.

For example, the USSR was very dependent on rail transport, and starting during the latter half of the 1920s[38] but accelerating during the 1930s, hundreds of foreign industrial giants such as Ford were commissioned to construct modern dual-purpose factories in the USSR, 16 alone within a week of May 31, 1929.[39] However, with the outbreak of war these plants switched from civilian to military production, and locomotive production dropped dramatically. Just 446 locomotives were produced during the war,[40] with only 92 of those being built between 1942 and 1945.[41] In total, 92.7% of the wartime procurement of railroad equipment by the USSR came from Lend-Lease,[36] including 1,911 locomotives and 11,225 railcars.[42] Trucks were also vital; by 1945, nearly a third of the trucks used by the Red Army were U.S.-built. Trucks such as the Dodge 3⁄4-ton and Studebaker 2+1⁄2-ton were easily the best trucks available in their class on either side on the Eastern Front. American shipments of telephone cable, aluminum, canned rations and clothing were also critical.[43]

 

Lend-Lease also supplied significant amounts of weapons and ammunition. The Soviet air force received 18,200 aircraft, which amounted to about 30 percent of Soviet wartime fighter and bomber production over the course of the war.[36] Most tank units were Soviet-built models but about 7,000 Lend-Lease tanks (plus more than 5,000 British tanks) were used by the Red Army, eight percent of war-time production.

 

A critical aspect of Lend-Lease was the supply of food. The invasion had cost the USSR a huge amount of its agricultural base; during the initial Axis offensive of 1941–42,[specify] the total sown area of the USSR fell by 41.9% and the number of collective and state farms by 40%. The Soviets lost a substantial number of draft and farm animals as they were not able to relocate all the animals in an area before it was captured and of those areas in which the Axis forces would occupy, the Soviets had lost 7 million of out of 11.6 million horses, 17 million out of 31 million cows, 20 million of 23.6 million pigs and 27 million out of 43 million sheep and goats. Tens of thousands of agricultural machines, such as tractors and threshers, were destroyed or captured. Agriculture also suffered a loss of labour; between 1941 and 1945, 19.5 million working-age men had to leave their farms to work in the military and industry. Agricultural issues were also compounded when the Soviets were on the offensive, as areas liberated from the Axis had been devastated and contained millions of people who needed to be fed. Lend-Lease thus provided a massive quantity of foodstuffs and agricultural products.

According to the Russian historian Boris Vadimovich Sokolov, Lend-Lease had a crucial role in winning the war:

On the whole the following conclusion can be drawn: that without these Western shipments under Lend-Lease the Soviet Union not only would not have been able to win the Great Patriotic War, it would not have been able even to oppose the German invaders, since it could not itself produce sufficient quantities of arms and military equipment or adequate supplies of fuel and ammunition. The Soviet authorities were well aware of this dependency on Lend-Lease. Thus, Stalin told Harry Hopkins [FDR's emissary to Moscow in July 1941] that the U.S.S.R. could not match Germany's might as an occupier of Europe and its resources.

 

Kako god, russija danas sa svojom kulturom smrti, je najveca prepreka miru u Evropi i svaki Evropljanin kome je stalo do mirnog zivota treba uloziti maksimalnu podrsku naporima da se russija porazi (istera iz Ukrajine). O njihovoj kulturi - nakon rata.

 

Ovde se često robuje onom što je najpoznatije širokim narodnim masama, pa onda Rusi kontriraju ukupnim ciframa, međutim i ovo navedeno je bilo jako važno pogotovo u prve dve godine kada se SSSR industrija selila i gradila na Uralu i Sibiru. No ono što nikada nisu uspeli da postignu da proizvode je sledeće :

 

 

Under Lend-Lease, the United States provided more than one-third of all the explosives used by the Soviet Union during the war. The United States and the British Commonwealth provided 55 percent of all the aluminum the Soviet Union used during the war and more than 80 percent of the copper.

Lend-Lease also sent aviation fuel equivalent to 57 percent of what the Soviet Union itself produced. Much of the American fuel was added to lower-grade Soviet fuel to produce the high-octane fuel needed by modern military aircraft.

 

Ovo je bilo nešto bez čega taj "ruski" deo proizvodnje ne bio moguć. No ni to nije najvažnije. Mnogi Sovjeti su kasnije izjavili, a među njima Staljin i Hruščov, da bez SAD mašina oni nikad ne bi dobili rat. A o tim mašinama retko kada iko piše, osim traktora i lokomotiva. Na primer jedna kompletna Fordova fabrika guma je prenesena u SSSR koja je štancala gume. Nisam našao nikad zbir svih mašina ali procene su oko 38.000 strugova i drugih mašina za obradu metala da je isporučeno SSSR-u. Ko zna kolika je bila konačna cifra. To je veliko olakšanje za industriju da ne mora da troši svoje kapacitete da ih prozivodi a da ne pričamo da SSSR nije imao ni blizu te tehnologije kakve su SAD mašine bile tada.

Edited 8 hours ago by Klotzen

[Barkley#34]

7 hours ago, Kenozoik said:

Kazem ruski narod, jer je ruski narod bio kicma otpora i pobede nad nacizmom, ali nesporno da su svi sovjetski narodi dali svoje zrtve . (nesto slicno kao sto je kod nas srpski narod bio nosilac otpora i borbe za slobodu, drugih je bilo taman toliko da mogu da  kazu da su ucestvovali).

Ne može se za ostale narode u SSSR-u reći da su bili samo prateći. Veći deo rata se vodio na teritoriji Ukrajine i Belorusije, gde su gadno su najebali i civili i vojnici, isto kao što su procentualni gubici manje brojnih sovjetskih naroda takođe bili veliki iako normalno, nominalno manji od ruskih.

 

Mislim takođe da neke stvari u Jugoslaviji ideološki ostrašćeno gledaš.

 

2 hours ago, MeanMachine said:

Za ne mali deo Rusa Staljin je bio zlo ali je bio nuzno zlo bez kog ne bi preziveli napad Hitlera. Jer da nije bilo dikatatora ko sto je bio Staljin ko zna na sta bi SSSR industrijski izgledao uoci napada Rajha.

A može se reći i da je umesto njega bio neko ko je pre rata manje sjebao vojsku da bi možda prvi udar bio bolje primljen.

[Kenozoik]

3 hours ago, Dragan said:

Kenozoik je poceo da ih uzdize u nebesa, sto mi nikako ne ide sa njihovim masovnim pokazivanjem varvarizma u Ukrajini.

Niti ja uzdizem ikoga, pa ni Ruse, niti mogu sebi da dozvolim taj luksuz da tako pristrasno i nestrucno sagledavam stvari. 

Posebno da jedan kontekst i temu izvrnes naopacke i svedes na dnevnu politiku. 

 

Subjektivnost stoji na raapolaganju samo onina koji se laicki bave ovom (bilo kojom) temom. 

[Dragan]

30 minutes ago, Kenozoik said:

Niti ja uzdizem ikoga, pa ni Ruse, niti mogu sebi da dozvolim taj luksuz da tako pristrasno i nestrucno sagledavam stvari. 

Posebno da jedan kontekst i temu izvrnes naopacke i svedes na dnevnu politiku. 

 

Subjektivnost stoji na raapolaganju samo onina koji se laicki bave ovom (bilo kojom) temom. 

Sta kazes na podatke koje smo Klotzen i ja izneli glede tvoje tvrdnje da je narod Rusije sam, bez ikakve pomoci pobedio nacisticku Nemacku ?

Onako strucno i nepristrasno. I bez izvrtanja.

 

Edited 5 hours ago by Dragan

[Kenozoik]

3 hours ago, Rex said:

3 hours ago, MeanMachine said:

 

Nije to uopste toliko slicno.

 

Za ne mali deo Rusa Staljin je bio zlo ali je bio nuzno zlo bez kog ne bi preziveli napad Hitlera. Jer da nije bilo dikatatora ko sto je bio Staljin ko zna na sta bi SSSR industrijski izgledao uoci napada Rajha. Ionako su jedva uspeli da pregrme 1941, i to samo zato sto su imali ogromnu kolicinu tehnike da bukvalno bace na Nemce da bih koliko toliko usporili.

 

Dakle za Ruse Staljin je pre svega bitan kao vodja koji je zaustavio naciste.

 

Kod nas pak Tito se velica zbog lezernog zivota koji je bio tokom veceg dela njegove vlasti.

 

 

Zavisi sta se tacno poredi. 

U pravu si, ako se tako postave stvari. 

 

Ali ja to nisam ni poredio vec sam izneo nacelan stav da su i Rusi i mi i drugi Sloveni previse oslonjeni i vrrujemo vodji. Zato sto smo svi ( Sloveni) naucili na despotiju  Sto vise neko apsolutista vise ga narod slepo prati. 

 

Isto tako je tacno da je samo bespostedni totalitarni rezim kakav je bio Staljinov mogao da zrtvuje toliko sopstvenih ljudi da bi se odbranio od najveceg zla koje je covecanstvo videlo - nacizma. 

Zato i ne cudi ovo sto si rekao , da ga Rusi vide kao nuzno zlo radi sopstvenog opstanka. 

 

Tito se borio za vlast u uslovima okupacije. Pa ni zato nije uporedivo- pored cinjenice da je Staljin bio naredbodavac, a Tito njegov potcinjeni. 

 

Ali ja sam rekao da je ruski narod bio kicma tog nadljudskog otpora, uz svo uvazavanje svih drugih naroda koji su dali nemale zrtve , kao sto je to u ovom sekundarnom bojistu na nasem prostoru to bio srpski narod ( uz duzno postovanje i uvazavanje svih drugih naroda i njiihovih zrtava) .

 

 

 

 

[Kenozoik]

1 hour ago, Barkley#34 said:

Ne može se za ostale narode u SSSR-u reći da su bili samo prateći. Veći deo rata se vodio na teritoriji Ukrajine i Belorusije, gde su gadno su najebali i civili i vojnici, isto kao što su procentualni gubici manje brojnih sovjetskih naroda takođe bili veliki iako normalno, nominalno manji od ruskih.

 

Mislim takođe da neke stvari u Jugoslaviji ideološki ostrašćeno gledaš.

 

Nisam ni rekao da su drugi narodi bili prateci, vec sam rekao da su Rusi bili nosilac (kicma)  tog nadljudskog napora. To mozes videti i po boljsevickoj "doktrini" da vecinski narodi 'ugnjetavaju' druge narode u republikama, pa samim tim oni imaju duznost da podnesu najveci teret u ratu. 

Imam negde tacnu statistiku koji je udeo po narodima koji su ucedtvovali u VoV-u, po rodovima, jedinicama itd ali mrsko mi je da trazim. 

 

Nemci su neprijateljima smatrali samo  Srbe. Nakon aprilskog sloma, druge narode su pustali kucama, po logorima su ostali samo Srbi ( i deo slovenackih zarobljenika). Tokom celog rata, oni govore samo  o Srbima kao o neprijateljskom narodu. Druge, npr albanske i slovenske muslimane su usmeravali na Srbe i time produbljivali jaz i mrznju. Ima jedan cedsto citiran izvestaj Badera ( glavnokomandujuceg u Srbiji) koji preporucuje da se te muslimanske milicije usmere na ustanike jer su oni "orijentisani protiv svega sto je srpsko". Pise doslovno. O raznim hrvatskim nacistickim formacijama da ne govorim. Hrvati su dobili drzavu i bili zadovoljni njom, kao i vecina bosanskih muslimana , pa nisu imali razloga da se dizu na ustanak. 1  U oba antiosovinska pokreta je barem do kapitulacije italije bilo najvise Srba i to dosta ubedljivo sveukupno. Bilo je Dalmatinaca u partizanskim jedinicama, sa podrucja anektiranim od Italije.  Cak i oni su poceli masovnije da pristupaju tek sredinom 1943.   Slovenci su od pocetka rata, ne u vecini, ali u respektsbilnom broju bili u pokretima otpora : OF i Plava Garda majora Novaka itd. 

Srbi su, hteli, ne hteli, bili prinudjeni na otpor jer im je ugrozena bioloska egzistencija.  Svako je u tim uzasnim vremenima  mogao nekaznjeno i bez razloga da maltretira i progoni - Srbe (narsvno i Jevreje i Rome) 

Nemci su u borbama i za odmazdu samo 1941 likvidirali oko 50 000 ljudi, Jevreja, Roma i najvise Srba.  To bez Madjara, Italijana, Bugara..koji su cinili zlocine u svojim okipacionim zonama. 

 

Znas li neko iole priznato istoriografsko delo a da se tvrdi drugacije?

 

[Dragan]

2 hours ago, Barkley#34 said:

Ne može se za ostale narode u SSSR-u reći da su bili samo prateći. Veći deo rata se vodio na teritoriji Ukrajine i Belorusije, gde su gadno su najebali i civili i vojnici, isto kao što su procentualni gubici manje brojnih sovjetskih naroda takođe bili veliki iako normalno, nominalno manji od ruskih.

A može se reći i da je umesto njega bio neko ko je pre rata manje sjebao vojsku da bi možda prvi udar bio bolje primljen.

Osim toga treba znati, a to valjda veoma istorijski potkovani Rusi znaju,

da je Stalin pre i nakon rata pobio jos dosta Rusa i pripadnika ostalih naroda.

 

Quote

Kolektivizacija i represija protiv „kulaka“ bili su glavni uzroci masovne gladi u Sovjetskom Savezu, poznate u Ukrajini kao Holodomor, koja je dostigla strašne razmere na jugu Rusije, u Kazahstanu i Ukrajini. Ova glad, koju je namerno izazvao Staljin, koštala je života 3.500.000 ljudi u Ukrajini,[49] preko 3.000.000 ljudi na jugu Rusije,[49] i preko 1.200.000 ljudi u Kazahstanu.[50][51] Ukupno je glađu pogođeno 25 do 30 miliona ljudi širom Sovjetskog Saveza.[52]

 

Prisilne mere i represija nad disidentima koje je Staljin pokrenuo od 1928. godine pa nadalje proizvele su armiju od miliona potpuno obespravljenih ljudi koji su, ako nisu bili ubijeni ili izgladnjeni do smrti, ozbiljno prenatrpali zatvore Sovjetskog Saveza i postojeće radne logore (→Solovecki specijalni logor). Stopa smrtnosti zatvorenika koji su čamili u nesigurnim uslovima dramatično je porasla, dostigavši mesečnu stopu od čak 25 procenata populacije zatvorenika 1933. godine.

 

Tokom Velikog terora između septembra 1936. i decembra 1938. godine, Staljin i njegovi pomagači, na osnovu instrukcija kao što je Naredba NKVD br. 00447, proizvoljno su streljali oko 680.000 ljudi od više od 1,5 miliona uhapšenih.[99] Veliki deo oficirskog kora Crvene armije bio je pogođen „čistkama“, koje su paralizovale vojsku i vratile godinama unazad u njenom razvoju.

 

Tokom sovjetske okupacije baltičkih država, istočne Poljske, zapadne Ukrajine, Besarabije i severne Bukovine, ova praksa je primenjivana u obliku proizvoljnih hapšenja i deportacija stanovništva ovih teritorija koje je nedavno stiglo u Sovjetski Savez.[183] U slučaju Poljske i baltičkih država, ovo je bilo praćeno ciljanim istrebljenjem elita ovih okupiranih teritorija. Katinski masakr, koji je naredio Staljin, sa 22.000 do 25.000 žrtava, najpoznatiji je i najbolje dokumentovani primer.

 

Staljinova nameravana svrha svih ovih migracija bila je iskorenjivanje etničkog identiteta pogođenih grupa stanovništva, uključujući njihov tradicionalni način života, društvene strukture i kulturne institucije, i asimilacija njihovih članova u velikorusku većinu koja je dominirala Sovjetskim Savezom. Iz tog razloga, milioni ljudi su deportovani pod izgovorom da su potencijalni ili stvarni kolaboracionisti. Mnogi od pogođenih, poput specijalnih doseljenika početkom 1930-ih, umrli su jezivom smrću zbog nedovoljnih zaliha.

 

Godine 1946, Staljin je ponovo pribegao prisilnim rekvizicijama, oduzevši ukupno 17,5 miliona tona žita iz kolektivnih farmi. Glad, koja je trajala od decembra 1946. do jeseni 1947. godine, odnela je više od milion života.

 

U posleratnom periodu, Staljin je radio na oživljavanju svog kulta ličnosti. Do 1953. godine širio je novi narativ da je njegov vojni genije bio glavni razlog pobede nad nacističkom Nemačkom. Žukov, čija je slava u Sovjetskom Savezu značajno ometala Staljinove napore da proširi ovaj narativ, degradiran je zbog svoje prekomerne sklonosti ka sakupljanju „trofeja“. 3. juna 1946. godine imenovan je za komandanta Odeskog vojnog okruga, kasnije prebačen u Uralski vojni okrug.

 

 

[Kenozoik]

5 hours ago, Klotzen said:

 

Under Lend-Lease, the United States provided more than one-third of all the explosives used by the Soviet Union during the war. The United States and the British Commonwealth provided 55 percent of all the aluminum the Soviet Union used during the war and more than 80 percent of the copper.

Lend-Lease also sent aviation fuel equivalent to 57 percent of what the Soviet Union itself produced. Much of the American fuel was added to lower-grade Soviet fuel to produce the high-octane fuel needed by modern military aircraft.

 

Ovo je bilo nešto bez čega taj "ruski" deo proizvodnje ne bio moguć. No ni to nije najvažnije. Mnogi Sovjeti su kasnije izjavili, a među njima Staljin i Hruščov, da bez SAD mašina oni nikad ne bi dobili rat. A o tim mašinama retko kada iko piše, osim traktora i lokomotiva. Na primer jedna kompletna Fordova fabrika guma je prenesena u SSSR koja je štancala gume. Nisam našao nikad zbir svih mašina ali procene su oko 38.000 strugova i drugih mašina za obradu metala da je isporučeno SSSR-u. Ko zna kolika je bila konačna cifra. To je veliko olakšanje za industriju da ne mora da troši svoje kapacitete da ih prozivodi a da ne pričamo da SSSR nije imao ni blizu te tehnologije kakve su SAD mašine bile tada.

 

Smisleno. Ono sto je bila najveca pomoc SSSR - u su bile sirovine koje pominjes, kao i razni industrijski i poljoprivredni poluproizvodi i neborbena tehnika (oko trecine kamiona i drugih vozila u SSSR je bilo zapadnog porekla ali su i ona srigla tek posle 1943 uglavnom). 

Veci deo borbene tehnike dobijen putem lend liza je toliko bio toliko mali, naspram te apokalipse zvane istocni front., da cak nije mogao da nadoknadi stravicne sovjetske gubitke. Posebno u tenkovima i avionima, o artiljeriji  da se ne govori. 

Znatan deo ratne tehnike dobjjen putem pomoci nije ni zavrsio na frontu vec je ostao u pozadini. 

Pojedine sirovine, hrana, odeca, poljske radio stanice, vozila i snazenje logistike ( oko 2000 lokomotiva), posebno u 1944 i 1945 su bila mnogo znacajnija mada teze merljiva pomoc. 

 

Edited 3 hours ago by Kenozoik

[Kenozoik]

2 hours ago, Dragan said:

Sta kazes na podatke koje smo Klotzen i ja izneli glede tvoje tvrdnje da je narod Rusije sam, bez ikakve pomoci pobedio nacisticku Nemacku ?

Onako strucno i nepristrasno. I bez izvrtanja.

 

Za pocetak da primetim da si i moje reci izvrnuo 😉

 

Moja tvrdnja da je ruski( sovjetski) narod prakticno sam i prskticno bez icije pomoci porazio naciste stoji, nevezano sa tvoju fascinaciju lend lizom. 

 

Ako je on toliko znacajan, da li to znaci da je Britanija, s obzirom da je dobila pomoc u vrednosti 3 lend liza SSSR-u , imala triput veci doprinos pobedi nad Osovinom? 🙂

 

Salu na stranu, evo nekih podataka:

1. Komunikacija je bila rak rana Crvene armije u w941 i 1942, radio setovi itd su stigli kasne 1943 i 1944 kada su se Sovjeti konsolidovali, refornisali i vec bili u konttaofanzivi. 

2. Vozni park - u vreme Staljingrada tek 5% svih vozila je bilo zapadnog porekla. U vreme Bagrstiona, taj odnos se popeo na 32-33%. Sovjeti vec izbili na predratnu granicu. To je dalo sovjetima bolju mobilnost u odnosu na neprijatelja. 

3. Jedna od vaznijih stvari za snabdevanje fronta je zeleznica. Skoro 2000 lokomotiva je stiglo iz Amerike.  To je pomoglo taman toliko da se odrzi snabdevanje fronta i strateska inicijativa 1943 i 1944.

 

Pomoc iz lend liza 1941 i 1942 je bila previse skromna da napravi bilo kakvu razliku. 

Sveukupno, pomoc iz lend liza je cinillo 4 % sovjetske ratne proixvodnje ( borbena orudja, oklopna vozila, tenkovi, avioni itd)

 

Lend liz je samo ubrzao neminovan kraj Nemacke. Da ga nije bilo, rat bi trajao 12-18 meseci duze sa istim ishodom. Bez lend liza sovjeti bi bili manje mobilni i teze bi snabdevali front pa bi i ofanzive imale takkticki limitiranije ciljeve. 

 

Ova procena je Glantzova a vecina vojnih istoricara danasnjice zapadnih i ruskih prihvata njegove zakljucke.