Svakako da se moze dosta raspravljati na temu Ahil(ej)ovog lika. Razlike u filmskoj verziji u odnosu na verziju iz epa su svakako prisutne. Medjutim, bold jednostavno ne stoji. Njegov lik je u filmu izveden krajnje konzistentno:
- pocinjemo sa onom razmenom kada mu decko koga su poslali da ga dozove u bitku protiv Tesalaca(Tesalonjana) kaze da se nikad ne bi borio protiv tako ogromnog coveka kao sto je njegov protivnik, na sta mu on odgovara "that's why nobody will remember your name" i zatim je dobija za Agamemnona u 1v1 borbi nakon sto vidimo da vec postoji netrpeljivost izmedju njih; iz Nestorovog komentara u razgovoru s Agamemnonom vidimo da ovo nece biti prvi put da to cini iz cega se jasno cita da je zudnja za slavom i postizanjem besmrtnosti imena vrlo vatrena cim je i pored toga sto prezire kralja Arga jos uvek u redovima njegove vojske pristaje ipak nakon sto mu je Agamemnon prisrao na nagovor Nestora koji igra na kartu kako te tastine i slavoljublja, tako i njegove ljubavi i bolecivosti prema saborcima. Tu nam je vec prikazana i druga vazna crta njegove licnosti koja ce se kasnije ispoljavati pod Trojom - teznja, pa i svojevrstan osecaj duznosti da zastiti i spasi od pogibelji ljude koji su mu dragi i vazni ili oseca da su nemocni na neki nacin
- nakon sto je pala odluka da se krene na Troju i Nestor ubedi Agamemnona da mora da proguta ponos i da privoli Ahila da podje u rat sa Mirmidoncima, poslat je Odisej da to ucini: on pokusava sa pricom o tome kako su Trojanci uvredili sve Grke kradjom Helene, pa kada vidi da je potpuno promasio fudbal skrece na spiku o tome kako ce svi najveci borci tog vremena biti tu, cika ga da se prica da je Hektor bolji i od svih Grka opet udarajuci na tastinu, sujetu i ponos i finisira sa konstatacijom da ovaj rat nikada nece biti zaboravljen, kao ni heroji koji se u njemu bore (i bio je u pravu sasvim, ocs mu jebem!)
- potom sledi Ahilov razgovor sa majkom koja mu kaze da ako ode ime mu je besmrtno, ali zasigurno umire, a ako ostane sledi dugacak boring lajf - lagan izbor za njega, vidino ga odmah u sledecoj sceni na brodu koji plovi ka Troji
- pre iskrcavanja na obalu, drzi govor svojim Mirmidoncima koji zavrsava sa "Do you know what's waiting beyond that beach - immortality! Take it, it's yours!"
- sledi razgovor sa Hektorom u Apolonovom hramu gde se iz razmene opet vidi da ga pokrece upravo zudnja za besmrtnoscu "but our names will remain", gde odbija da se bori i ubije Hektora tu gde niko nece videti da se to desilo i da je to ucinio upravo on, zeli da svaki njegov postupak odjekuje u vecnost, da ljudi vide, da ostavi trajan i neizbrisiv utisak, da se prepricava unedogled
- pojavljuje se Briseida gde vidimo prve znake da se fokus mozda lagano pomera i Agamemnonov postupak sa njom je opet istovremeno i atak na njegovu sujetu, ali i ubod u feels - tu se ponovo ispoljava onaj drugi aspekt; kasnije kada mu ona bude vracena ne odlucuje se da se vrati borbama, vec je prva ideja da se plovi nazad za Ftiju, sto osujecuju tek naredni tragicni dogadjaji - tu se vidi da je shift potpun i da je nasao nesto sto vrednuje malo vise od slave i vecnog imena
- ne dozvoljava Patroklu da se bori, opet iz miksa ove dve vise puta pominjane crte - zeli da ga mole da se vrati na bojiste, a jednako tako nikako ne zeli ni da bude ugrozen zivot njegovog rodjaka
- nakon sto Hektor ubije Patrokla, gnev zbog bola preuzima primat i konsumira sve ostalo, jedina ideja je osveta i sve drugo je zaboravljeno, savrseno nebitno; u tom pohodu se gubi sve dok ga Prijamova poseta ne resetuje, ali ga ona ne vraca na fabricka podesavanja (slava, slava i nista osim slave i besmrtnosti) vec na ona koja mu je Briseida malo editovala - zato se nadje medju ratnicima koji su sakriveni u konju: vidimo od prve scene i njegovog izlaska da je misija samo da nju nadje i usput ubija kako Trojance, tako i Grke koji nadiru nakon sto je otvorena kapija i ugrozavaju taj susret (usput postedjuje jednog Trojanca koji moli za milost rekavsi da ima zenu i dete - eto opet onog drugog aspekta jelte)
- kada umire sa Briseidom u narucju kaze joj "you gave me peace in a lifetime of war". To je dakle kulminacija character growtha koji su scenarista/reditelj zamislili - na kraju filma to vise nije onaj Ahil koji se popeo na palubu broda koji ce ga odvesti na poslednje putovanje njegovog zivota; velika, grandiozna, besmrtna dela i ideje zamenile su manje, one obicne, najobicnije ljudske - (u mojoj slobodnoj interpretaciji) kuca na obali sa zenom koju voli i koja voli njega, poneko detence, mozda neki pas, pokoja koza ili ovca, nebo i more i mir sa samim sobom i svetom koji ga okruzuje
- zapravo, kada se malo pazljviije pogleda i obrati malo vise paznje, imali smo kroz film solidne hintove da je mozda i umoran od takvog nacina zivota: "it never ends" odgovor na upravo Briseidino pitanje "when does it end" nakon sto je ubio Hektora i osvetio Patrokla, pa nesto pre toga u razgovoru sa Patroklom savet da ne traci svoj zivot prateci naredjenja neke budale, kada mu kaze "I told you how to fight but I never told you why to fight" te nakon sto mu ovaj kaze da se on bori za njega, uzvraca sa "Yes, but who will you fight for when I'm gone? Soldiers fight for kings they've never even met. They fight when they're told to fight, they die when they're told to die" - jasno je da preispituje smisao citave paradigme; pa kad kaze "At night I see their faces. All the men I've killed. They're standing there on the far bank of the river Styx. They're waiting for me. They say, 'Welcome, brother'" ili da je dobar u ubijanju, da mu ide od ruke pa zato i ubija, vidi se da ga ipak opterecuje taj njegov "poziv" i sve sto je cinio i da razmislja o smislu i sustini tog i takvog zivota... Ima dosta tragova koji ukazuju na to da je njegov duh daleko kompleksniji od gneva jednog ponositog i preko svake mere tastog coveka.
