Klasika

[Radoye]

 

[Radoye]

https://racer.com/2021/07/01/ralph-wilke-leader-card-indy-and-midget-car-owner-dies-at-90/

 

Quote

The Leader Card Racers team was a staple in Indy car racing for five decades and earned three victories at the Indianapolis 500. Its second-generation owner, Wisconsin’s Ralph Wilke, died on Monday at the age of 90.

 

[Radoye]

 

EjDzej Fojt i Den Gerni sa svojim Fordom GT40 Mk.IV s kojim su osvojili 24h Lemana 1967, 50 godina kasnije. Gerni je preminuo januara 2018, Fojt se jos uvek drzi 86 godina mlad.

Te godinje njih dvojica su dominirali na Lemanu, od 24 h proveli su 22 1/2 u vodjstvu.

Ispupcenje vidljivo na krovu je tzv. Gurney Bubble - s obzirom da se na fotki vidi koliko je bio visok covek trebalo mu je napraviti mesta za kacigu. Ovo je bio jedini GT40 originalno opremljen na ovaj nacin, ali zahvaljujuci pobedi na Lemanu postalo je vrlo popularno i mnogi su kasnije trazili da im se instalira na krov iako nisu imali potrebe za tim.

[Radoye]

https://www.motorsportmagazine.com/archive/article/march-1998/90/my-greatest-race

 

Quote

 

Mario Andretti: My Greatest Race

 

All eyes were on the battle for the world title between James Hunt and Niki Lauda, but Mario Andretti's win put Lotus back on the winning track at Fuji '76

 

 

[Radoye]

Ode Lole 😞

 

Quote

Carlos Reutemann, 1942-2021

 

Former Formula 1 star Carlos Reutemann has died at a medical facility in his native Santa Fe, Argentina, where he had been undergoing treatment over the past month for intestinal and kidney issues. He was 79.

 

Reutemann (pictured above in 1981) drove for Brabham, Ferrari, Lotus and Williams in the course of his F1 career from 1972-82. He won 12 grands prix including four victories in 1978 for Ferrari, when he swept both U.S. races at Long Beach and Watkins Glen, and also bested legend Niki Lauda — whom he had contentiously filled in for during the Austrian’s recovery from his serious crash in 1976 — in a spectacular head-to-head duel in the British GP at Brands Hatch. While driving for his final team, Williams, he narrowly lost the 1981 world championship to Nelson Piquet.

 

After retiring from F1, Reutemann made a one-off return to motorsport in the World Rally Championship before starting a career in politics. He served two terms as governor of the Argentine province of Santa Fe and served in the Argentine senate from 2003 until his death.

 

[Hertzog]

Nije izdrzao. Patio se mesecima. 😞 

[Radoye]

https://joesaward.wordpress.com/2021/07/07/carlos-reutemann-1942-2021/

[Radoye]

U nedostatku jos jednog Indi vikenda u Torontu i dalje ometenom Covid-19, evo kompletan snimak jednog od klasika:
 

 

Majkl Andreti je ovde izvezao trku karijere. Uvek dobar na ulicama oko sajmista u Torontu (drzi rekord po broju pobeda ovde) ovaj put je i sebe prevazisao.

[Radoye]

 

[Radoye]

Gudvud uzivo:
 

 

[Radoye]

Na danasnji dan pre 25 godina u udesu tokom Toronto Indija smrtno su stradali Dzef Krosnof i redar Gari Avrin.

https://racer.com/2021/07/14/pfanner-remembering-jeff-krosnoff/

 

 

 

[Radoye]

 

[Radoye]

Dzimi Marfi slikan tokom Meseca Maja 1923. u Indijanapolisu:

 

 

Rodjen 1894, karijeru u auto-sportu je zapoceo 1915. kao mehanicar-suvozac i u tom svojstvu saradjivao je sa nekim od najvecih trkackih zvezda tog doba - Edijem Rikenbekerom, Ralfom De Palmom, Piterom De Paolom, Harijem Harcom, Tomijem Miltonom...

Upravo je Milton prepoznao Marfijev talenat za nesto mnogo vise od uloge suvozaca i sredio mu je 1920. voznju u fabrickom Dizenbergu za trku uprilicenu za otvaranje Beverli Hils Spidveja - jedne od tada popularnih staza sa drvenom podlogom - i Marfi je na iznenadjenje svih ukljucujuci i sebe dominantno pobedio! Marfi dobija stalni posao kod Dizenberga i u sezoni 1921. pobedjuje na 4 od 20 trka za americki nacionalni sampionat pod sankcijom AAA (prakticno ono sto je Indikar danas) i zavrsava na cetvrtom mestu na tabeli sampionata uprkos propustanju dobrog dela sezone zbog nastupa u Evropi.

Tokom tog evropskog izleta Marfi je uzeo pobedu i na VN Francuske (te godine se vozila na Lemanu) i tako postao prvi Amerikanac kome je to poslo za rukom - naredna pobeda nekog Amerikanca na evropskom Granpriju usledila je tek 1960. (Fil Hil u Monci). Marfijev uspeh je jedinstven i po tome sto je bio Amerikanac u americkom automobilu vozeci za americki tim, sto do danas jos nije ponovljeno.

Isti taj Dizenberg sa Miler-Ofenhauzerovim motorom Marfi je vozio 1922. na Indi 500 kada je takodje pobedio. Te godine uzima i nacionalni sampionat pobedivsi u poslednjoj trci svog mentora i direktnog konkurenta za titulu Tonija Miltona.



Marfijev Dizenberg pobednik VN Francuske 1921. i Indi 500 1922.

 

Uspesi ostvareni tokom ove dve sezone su Marfija nacinili jednim od najpopularnijih sportista u SAD i verovatno najvecom zvezdom auto-moto sporta svog vremena. Sledile su ponude za uloge u holivudskim filmovima, pojavljivanja na raznim dogadjajima...

1923. zavrsava drugi u nacionalnom sampionatu opet propustivsi deo sezone zbog ekskurzije u Evropu (trece mesto na VN Italije u Monci); za Indi 500 se kvalifikovao kao drugi a zavrsio na trecem mestu.

1924. godina mu je nazalost bila poslednja u karijeri. Jos jedno trece mesto na Indiju i dominacija u nacionalnom sampionatu zavrsavaju se tragicno 15. septembra, samo 3 dana nakon Marfijevog 30. rodjendana fatalnim udesom na Sirakjuz Spidveju u jednoj revijalnoj trci na kojoj se pojavio da ucini uslugu svom prijatelju koji je bio promoter. Uprkos pogibiji, Marfijevo vodjstvo na tabeli nacionalnog sampionata je bilo nedostizno i on posthumno biva proglasen za sampiona po drugi put...

 

[Radoye]

"Klub 4":

[Radoye]

 

19. april 1964, Trenton Spidvej u Nju Dzersiju, na slici je Mario Andreti u Elder-Ofiju Daga Sterlija na svom prvom Indikar startu u karijeri. Startovao je kao 16. a trku zavrsio 11.

 

Pobedio je EjDzej Fojt.

[Radoye]

Quote

 

Jean-Pierre Jaussaud 1937 – 2021

Posted on July 22, 2021 by Joe Saward

 

 

Jean-Pierre Jaussaud has died at the age of 84. The Norman driver, born in Caen in 1937, was the son of a grocer and a wine merchant. When he was 10 his father taught him to drive on the airport runways at Caen.

 

In his early twenties he saw his first race at Rouen and decided that he would become a racing driver and began karting. His father put him in charge of the company’s fleet of vehicles and the first racing car Jaussaud drove was an AC Bristol, which he volunteered to collect from an airport and take to Caen on the back of a truck. However he found a way to give it a short run.

 

It was not until 1962 that he discovered from reading a racing magazine that there was a racing school run by Jim Russell at Snetterton. He went with a friend and was immediately hooked on the sport. Not long afterwards Jim Russell opened a racing school at Magny-Cours and Jaussaud took part and won the Volant Shell, a prize that won him a Cooper-BMC F3 car, although he destroyed it quite quickly in an accident.

 

He managed to keep going and in 1965 was taken on by Matra in Formula 3 and did well. There were opportunities to go to F1 and he hoped that Matra would take him into Grand Prix racing, although in the end he was overlooked by Matra and quit.

 

He joined Tecno and won the Monaco F3 race against top notch opposition. A few months later he was injured in a fiery F2 crash at Monza which didn’t help. In the years that followed he enjoyed success in both F3, winning the French title in 1970, and F2, finishing runner-up to Mike Hailwood with a Shell Arnold March in the European Championship in 1971. He was then 34 and too old for F1 but he joined the Alpine Renault team in sports cars and won the Le Mans 24 Hours in 1978, partnering Didier Pironi.

 

The following year he won the French Production Car Championship in a Triumph Dolomite. He also took part in a British Championship Formula 1 event in a Surtees. In 1980 he was a test driver in F1 for Renault but also joined Jean Rondeau for Le Mans and won the race a second time.

 

In the years that followed he raced French production cars, took part in the Paris-Dakar, and then had a season of French Formula Ford! He also competed in rallycross and ice racing. A great all-rounder he continued to compete until 1992, after which he became a racing instructor.

 

https://joesaward.wordpress.com/2021/07/22/jean-pierre-jaussaud-1937-2021/

 

 

Edited July 22, 2021 by Radoye

[Radoye]

Verovatno najjaci prvi red u istoriji auto-trkanja, Indi 500 1991:

 

Pol pozicija #3 Rik Mirs u Penskiju PC-20 sa Sevroletovim motorom:

- 3x Indikar sampion pod sankcijom CART (1979, 1981, 1982.), 1x pod sankcijom USAC (1983-84.)

- 26 Indikar pobeda ukljucujuci 4 na Indi 500 (1979, 1981, 1988, 1991.), 68 podijuma, 38 pol pozicija ukljucujuci rekordnih 6 na Indi 500

- 2 podijuma u IROC seriji

 

Sredina #14 EjDzej Fojt u Loli T9100 sa Sevroletovim motorom:
- 7x Indikar sampion pod sankcijom USAC (1960, 1961, 1963, 1964, 1967, 1975, 1979.)

- 67 Indikar pobeda (rekord) ukljucujuci 4 na Indi 500 (1961, 1964, 1967, 1977.), 117 podijuma, 53 pol pozicije ukljucujuci 4 na Indi 500

- 2x USAC nacionalni Sprintkar sampion (1960, 1972.) sa 50 zabelezenih pobeda u karijeri

- 3x USAC Stok Kar sampion (1968, 1978, 1979.) sa 41 zabelezenom pobedom u karijeri
- 2x IROC sampion (1976, 1977.)

- 7 NASCAR pobeda ukljucujuci i Dejtonu 500 (1972.)

- Pobede na 24h Lemana (1967.), 24h Dejtone (1983, 1985.) i 12h Sebringa (1985.)

 

Spoljni #6 Mario Andreti u Loli T9100 sa Sevroletovim motorom:

- 3x Indikar sampion pod sankcijom USAC (1965, 1966, 1969.) i 1x pod sankcijom CART (1984.)

- 52 indikar pobede ukljucujuci Indi 500 (1969.), 67 pol pozicija (rekord) ukljucujuci 3 na Indi 500

- 1x svetski sampion (1978.) sa 12 pobeda, 19 podijuma i 18 pol pozicija u F1

- 1x USAC nacionalni sprintkar sampion (1974.)

- 1x IROC sampion (1979.)
- Pobeda u klasi / 2. mesto u ukupnom poretku na 24h Lemana 1995.

- 3x pobednik 12h Sebringa (1967, 1970, 1972.)

- Pobeda na NASCAR Dejtoni 500 1967.

[Radoye]

Pre neki dan sam pisao o Dzimiju Marfiju i danas naletim na ovu kolorizovanu fotku sa VN Francuske 1921 na Lemanu:

 

Na slici je upravo Marfi na putu ka svojoj istorijskoj pobedi.

[Radoye]

 

[Radoye]

 

Rodzer Meklaski na putu ka pobedi u Sprintkar trci na Vincester Spidveju 10. jula 1966.

Slika odlicno ilustruje ekstremne asimetricne setape koji su se koristili a i dalje se koriste u Sprintkar trkama kako na sljaci tako i na tvrdoj podlozi. Razlicita duzina ogibljenja s unutrasnje i spoljasnje strane, razlicita velicina felni i guma, sve maksimalno optimizovano za skretanje ulevo.

Vincester Spidvej izgradjen jos 1916. godine vazi za "najbrzih pola milje na svetu" - asfaltirana staza 805m duzine kruga sa nagibom u krivinama od cak 37 stepeni (Inijanapolis ima samo 9, Teksas kao najekstremniji gde Indikar zalazi 22-24 stepena, u Naskaru Dejtona 31, Taladega 33). U stara vremena kad su se vozaci za Indi jos uvek regrutovali kroz midzet i sprintkar serije sa kratkih ovala Vincester i njemu slican Salem Spidvej vazili su za "diplomski rad" - smatralo se da onaj ko je ovde dobar da ce biti dobar i na Indijanapolisu jer i jedno i drugo zahreva kohonese velicine lubenica.

U svojoj prvobitnoj inkarnaciji 1916-1952 pre nego sto je asfaltiran Vincester je imao nagib u krivinama od cak 45 stepeni. To je vise cak i od nekadasnje "velike krivine" na AVUSu (43 stepena)!

[Radoye]

Kolorizovana fotka, padok za VN Italije 1936. u Monci i bolidi Auto-Uniona:

 

#2 (najblizi nama, desno) - Hans Stuk, odustao zbog udesa.
#4 - Bernd Rozemajer, pobednik i krunisani sampion Evrope.
#6 - Ahile Varci (podelio voznju sa rezervom Rudolfom Haseom), odustao zbog kvara.
#8 - Ernst fon Delius, trece mesto s dva kruga zaostatka iza Rozemajera.

Trka je vozena na modifikovanoj trasi staze koja je ukljucivala mnoge sikane i sastojala se od pola "redovne" staze (sekcija sa Kurvagrande, Lesmoima i Vialone (gde je sada Askari sikana) i pola ovala (umesto Parabolike). Ovo je bila najsporija varijanta Monce u njenoj istoriji, s ciljem da se ne ponove tragedije iz 1933. kad su u istom danu fatalno stradali Borzacini, Kampari i Cajkovski. Duzina trke je bila 72 kruga, na klasicnu Granpri duzinu od 500 km.

 

Mercedes nije ni dosao na trku s obzirom da je njihov W25C bio totalni promasaj i osim Karacoline pobede u Monaku nisu zabelezili nikakav rezultat vredan pomena u konkurenciji superdominantnih Auto-Uniona. Jedini koji su izasli na crtu Auto-Unionu su bili Italijani, pre svega Skuderija Ferari u svojstvu polu-fabrickog tima Alfa Romeasa Nuvolarijem (drugo mesto), Drajfusom (cetvrti), Pintakudom (peti) i Farinom (odustao, kvar) a bilo je tu i nekoliko privatnika u Maseratijima organizovanih u Skuderiju Torino i Skuderiju Maremana - Dusio, grof Trosi, Biondeti i Gersi.

 

Trka je bila jedna od monotonijih, Rozemajerovo vodjstvo nije ni jednog momenta dovedeno u pitanje a uzeo je pored pol pozicije i najbrzi krug i tako kompletirao ono sto danas zovemo grand slam. Jedino je Nuvolari uspeo da ostane u istom krugu s njim a i on s preko dva minuta zaostatka (najbrzi krug trke je bio nesto ispod tri minuta). Prakticno sve sto se dogadjalo na stazi desilo se unutar prvih 20 krugova i svaka dalja promena pozicije bila je cisto posledica necijeg odustajanja ili odlaska u boks. Dominacija Auto-Uniona bila je naglasena i cinjenicom da su oni trku zavrsili sa samo po jednim stopom dok su Ferarijeve Alfe morale dvaput po gume...

 

[Radoye]

 

CART Indikar sezona 1998, VN Hjustona i pobeda Frankitija nakon unutartimske drame, no da ne kvarim - pogledajte sami! 🙂

[Radoye]

https://www.formula1.com/en/latest/article.he-was-like-a-ghost-remembering-niki-laudas-comeback-from-fiery-nurburgring.5YAP47xm3tGb3Vp5pdakX.html

[Radoye]

Mario u Fojtovom pobednickom bolidu sa Indija 1961:

 

Quote

Trevor Austin Andis who was there for the photoshoot recalls the incident: "Mario ran past Foyt and hopped in and said, 'Dang there is so much room in here!' Foyt goes 'Yeah well it's just nice seeing you in a winning car for once!' I cracked up lol!"

 

[Hertzog]

Da se ovo vrati?